Project: It's My Child

Er zijn tal van redenen waarom mensen hun land hebben moeten verlaten, de voornaamste reden is om op zoek te gaan naar een betere en veilige toekomst voor hun kinderen. Ze beginnen aan een reis vol met risicovolle situaties, en hun enige houvast is een tas vol dromen over stabiliteit, veiligheid en geluk.

Vanaf het moment dat deze vluchtelingen in Europa en/of Nederland aankomen, realiseren ze zich dat de tas vol dromen over stabiliteit flink beschadigd is. Ze ontdekken dat het leven veel moeilijker is dan ze hadden gedacht en er is geen tijd om bij te komen van de risicovolle reis, ze moeten flink aan de bak op allerlei gebied. Dit is het moment waarin de ouders in een negatieve spiraal terechtkomen, zij vinden dat ze hun missie volbracht hebben doordat ze de kinderen een veilig en stabiel land hebben gegeven. De ouders hebben moeite om opnieuw te aarden in deze nieuwe samenleving die vaak in groot contrast staat met de samenleving waar ze vandaan komen. Sommige ouders worden hierdoor onzeker, ze willen hun kind begeleiden zoals ze dat in hun thuisland hebben gedaan maar dat lukt ze niet altijd. En dan niet te vergeten dat kinderen alles veel sneller oppikken dan de ouders. Conclusie, de rol van ouder en kind zijn totaal uit balans, de kinderen krijgen onbewust de ouderrol toebedeeld.

Het onderzoek

Het project ‘It’s My Child’ is ontworpen op een wetenschappelijke manier. Als eerste is er een instrument ontworpen om de behoeften van de ouders te achterhalen (kwalificatietool). Het doel was niet alleen om de behoeften van de ouders te achterhalen, maar ook om de beste benadering te vinden zodat ouders weer hun zelfvertrouwen terugkrijgen, en op die manier met hen te gaan samenwerken.

De belangrijkste resultaten van deze studie zijn:

Het begeleiden en ondersteunen van kinderen was de verantwoordelijkheid van de moeders omdat de vaders waren de hele dag aan het werk.
Ouders zijn niet in staat om hun kinderen te begeleiden door drie obstakels:

De taal.
Het gebrek aan informatie
De tekortkoming aan communicatie.

Ouders staan graag open voor mensen met een groot inlevingsvermogen en mensen die begrip tonen voor hun situatie.
68% van de ouders hebben het gevoel dat ze niet zelf de eerste stap kunnen maken, ze hebben de steun van anderen nodig die hun begeleid om zelf actie te ondernemen (zelfvertrouwen ontbreekt).
100% van de ouders gelooft dat empowerment hun leven kan veranderen en ze de verantwoording hebben om ook anderen te empoweren.

Resultaten

Samen waren we in staat om meer dan 253 ouders te bereiken, met verschillende achtergronden en opvattingen. We hebben een nieuwe groep ouders weten te vormen die de verantwoordelijkheid op zich neemt om anderen te inspireren. Het is gelukt om ouders naar school te krijgen en ze te motiveren om hun wijk in te gaan. We hebben samen bewustwordingssessies, presentaties en bijeenkomsten georganiseerd en zo ouders gemotiveerd en begeleid bij het oplossen van hun eigen vragen, behoeften en problemen. Er is samengewerkt met docenten in zogenaamde co-activiteiten en we hebben nieuwe communicatiekanalen ontwikkeld. Er is feest gevierd en boven alles zijn we in staat geweest om ouders weer hun zelfvertrouwen terug te geven.

Quotes van ouders:

“Wat ik mooi vind aan dit project is dat het me de mogelijkheid heeft gegeven om te denken, werken en evalueren over wat ik aan het doen ben. Toen ik naar Nederland kwam, voelde ik me machteloos en wist niet hoe ik mijn kind kon helpen of hoe ik haar tenminste het gevoel kon geven dat ze met haar vragen bij mij terecht kan. Door It’s my Child’ heb ik mijn zelfvertrouwen terug gekregen hierdoor weet ik dat ik mijn kind kan begeleiden en ondersteunen om te denken over haar toekomstmogelijkheden!” Huda, een moeder van twee studenten. Overvechtlocatie.

“Door het gehele project van It’s my Child hebben we gesproken over wat belangrijk voor ons is of waar we ons zorgen om maken. Één van de ouders was erg boos omdat hij niet wilde dat zijn dochter zwemlessen bijwoonde met jongens. Ondanks dat de school deze regel niet heeft aangepast, waren we in staat om een alternatieve oplossing te vinden die alle partijen tevreden heeft gesteld.” Abdulhamid, een vader van twee studenten, Maarssenlocatie.

“Nu voel ik me bij It’s my Child een familielid van de school. Ik praat nu met de directeur, de docenten en alle onderwijspersoneelsleden vol zelf vertrouwen. Alle deuren zijn nu voor ons geopend. Dit geeft ons de mogelijkheid om meer te leren over school en om goed te kunnen communiceren met iedereen. En deze boodschap te verspreiden.” Bassel, een vader van twee studenten Maetsuykerlocatie.

“’Toen ik deel ging nemen aan het oudercommissie van It’s my Child, kreeg ik mijn zelfvertrouwen en mijn kracht als een verantwoordelijke moeder weer terug, dit waardeer ik het meeste aan dit project. Het heeft me empowered om mijn zorgen en belangen onder ogen te zien en ik voel me nu ook verantwoordelijk om andere ouders te empoweren.” Nisreen, een moeder van een student. Overvecht school.

“Ik ben erg blij dat ik een erg succesvolle bijeenkomst heb georganiseerd in het AZC van Leersum, waar alle ouders aan hebben deelgenomen en waar niemand werd buitgesloten. Ze hebben allemaal iets nieuws geleerd en hebben op een unieke manier contact gemaakt met andere. De COA was erg trots op wat ik had gedaan. Ze zien de bijeenkomst van It’s my Child als één van de meest succesvolle bijeenkomsten in het AZC van Leersum.” Maysoun, een Moeder van een student, Maarssen school.

“Het mooie aan It’s my Child is dat door het contact met ouders, je in de klas merkt dat leerlingen weer hun kinderrol kunnen aannemen en zich gesteund voelen door hun eigen ouders.” Jeroen, een docent, Ithaka/ Maarssen

*Dit stuk is aangeleverd door de betrokkenen zelf en door de redactie direct geplaatst.