header-bow

Een wereld van verschil

Een ervaring binnen het schoolmaatjesproject ONS! Ouders-Nieuwkomers-School in Leidschendam-Voorburg.

Een schoolmaatje als gast en als vriend

Het schoolmaatje was inmiddels heel vertrouwd in het nieuwkomergezin. Er was een warme vertrouwensband ontstaan. Om deze band op te bouwen had hij zich heel bescheiden opgesteld. Hij had altijd gekeken wat er nodig was, en drong zijn hulp nooit op. Hij kwam er als gast en als vriend, en beslist niet als deskundige om de ouders te leren hoe ze met hun kinderen of met school om moesten gaan.

Iedere week kwam het schoolmaatje bij de jonge ouders en hun drie kinderen langs. Ze wachtten hem dan al op. Een enkele keer ging het mis. Dan was de afspraak blijkbaar toch niet duidelijk geweest en stond hij voor een dichte deur. Daar ging hij laconiek mee om. Volgende keer beter! In het begin waren ze nog wat timide, maar dat veranderde snel. Soms at hij met het gezin mee. Ze vonden het heel fijn om hem iets aan te kunnen bieden. Er werd steeds meer gelachen en gedold. Met de kinderen deed hij vaak Nederlandse spelletjes, zoals "Ik zie ik zie wat jij niet ziet, en de kleur is ..." Ook het dierendomino dat hij meebracht, viel in goede aarde. Het werd met grote inzet gespeeld, bracht veel plezier en de kinderen leerden er spelenderwijs diersoorten van.

Samen in gesprek met de leraar

De ouders hadden veel vragen aan het schoolmaatje, op allerlei gebied, en als hij wat voor ze kon betekenen, konden ze op hem rekenen. Zo keek hij mee met de financiën als daar vragen over waren. En hij hielp mee om een nieuw verkregen bank naar boven te tillen. Ook suggereerde hij om de batterij in de brandmelder te vervangen (want ze hadden geen idee waar die rare piep mee te maken had).  Langzaam maar zeker ging hij zich steeds meer richten op het schoolgebeuren. Hij nam een kijkje bij het overblijven om te zien hoe de twee schoolgaande kinderen uit het gezin het daar deden. Hij oefende thuis met waar de kinderen op school mee bezig waren. En hij ging mee op gesprek naar de leerkrachten.

Bij het eerste gesprek op school, over de oudste, veranderde er iets. De vader had tot dan toe nauwelijks inbreng geleverd in de gesprekken met de leerkracht over zijn zoon. Daardoor was het nogal eenrichtingsverkeer geweest over hoe de jongen op school geholpen werd om zijn achterstand weg te werken. Maar nu hoorde de vader hoe het schoolmaatje de leerkracht vertelde dat er zo'n warme hartelijke sfeer was in het gezin, en dat de jongen hem had verteld dat hij van zijn vader, moeder en zusjes hield. Het werd een leuk, geanimeerd gesprek met de leerkracht, waarin over en weer vooral positieve zaken werden uitgewisseld. De dag erna kwam het schoolmaatje weer bij het gezin. Er heerste een vrolijke, opgewonden stemming. De ogen van de ouders en kinderen straalden meer dan anders. De kinderen zaten al klaar met hun boeken, zó graag wilden ze met hem aan de slag gaan. Er werd nog diezelfde dag een nieuwe batterij voor de brandmelder gekocht. Er leek een wind van enthousiasme en daadkracht door het gezin te waaien. Alsof het feest was. De vader vertelde het schoolmaatje dat het hem speet dat hij niet aan de meester had verteld wat een lieve man het schoolmaatje was, en dat hij hun gezin zo goed hielp. Het kwartje was duidelijk gevallen: In de gesprekken op school kun je zelf óók iets inbrengen en het helpt om te vertellen wat er goed gaat en waar je blij mee bent.

De lachende vader

Ook op school bleef de verandering niet onopgemerkt. De kinderen ontwikkelden zich snel. En waar de leerkrachten op school voorheen meestel een wat in zichzelf gekeerde vader hadden gezien, waar ze geen contact mee konden krijgen, zagen ze hem nu breed lachend door de school lopen, terwijl hij gemakkelijk contact maakte. Een wereld van verschil, waar iedereen blij mee was.

Schoolmaatjes ONS! zijn vrijwilligers die wekelijks bij nieuwkomers (asielzoekers, vluchtelingen, statushouders) thuiskomen en met hen meegaan naar de gesprekken op school. De schoolmaatjes komen geen cursus geven en stellen zich niet op 'boven' de ouders, maar trekken gelijkwaardig met hen op. Meer als vriend(in) dan als degene die ze iets zou moeten leren. Met de naam 'ONS!' wordt daarom ook gedoeld op de kracht van het samen optrekken en op de warme onderlinge betrokkenheid. Ook interesse in een schoolmaatjesproject ONS! voor de nieuwkomerouders op school? Laat het weten d.m.v. een email aan harriet@ouderbetrokkenheidplus.nl, dan zullen we de mogelijkheden daartoe verkennen. Kijk voor meer informatie en andere blogs op de website.

deel op facebook